Toen mijn moeder van haar huis naar een aanleunwoning verhuisde – lang geleden – heb ik haar geholpen haar huis leeg te ruimen. Van alle dingen in haar woning, groot huis, veel dingen, moet stuk voor stuk bepaald worden wat er weg mag en wat mee kan naar haar veel kleinere appartement. Daarbij was mijn moeder nogal een bewaarder en in combinatie met haar vergeetachtigheid had ze heel veel dingen dubbel. Het meest gelachen hebben we bij het uitzoeken van haar handtasjes. Ze heeft er wel een stuk of dertig en in elk tasje zitten dezelfde attributen. Zakdoekjes en een rolletje Mentos of dropjes of iets anders te snoepen. In elk tasje vinden we wel een paar briefjes en kleingeld waardoor het doorpluizen van de kasten een soort treasure-hunt wordt op zoek naar tasjes met buit, snoep en geld.
Oh, die was ik kwijt, lacht mijn moeder, die dropjes, denk je dat die nog goed zijn?
Mijn moeder had ook iets van dertig plastic regenpakken. Van die handige heel klein opvouwbare, die je makkelijk mee kan nemen.
Heb in het weekend nogal een flinke kou opgelopen want te dun gekleed en in de regen en daarna nog tour in het Fort en door en door koud geworden. Moet me ziek melden wat niet leuk is want een gids wordt niet ziek. Die regel heb ik zelf bedacht. Door al het gehoest en zwaar in het hoofd, nul eetlust. Beetje bouillon en een beschuitje.
Vanochtend denk ik, het gaat wel weer. Maar nu wel warm aankleden. Door al dat niet eten passen mijn skinny jeans weer. Spring op de fiets en het begint toch te regenen! Het is een fietstochtje van vijftien minuten van mijn huis naar de Sint-Pietersberg en in die korte tijd door en door nat geregend. Panty’s onder een leuk rokje is niet erg warm, maar droogt wel veel sneller dan een spijkerbroek.
Als ik op de fiets zit, moet ik aan mijn moeder denken met haar dertig nooit gebruikte regenpakken die ik opgeruimd heb. Ik had er maar eentje mee hoeven nemen, dan was ik vandaag niet weer als een verzopen kat op mijn werk verschenen.
anna
