Op het Onze Lieve Vrouwe plein staat een grote stellage met de winnende cartoons van de European Cartoon Award. Deze award is opgericht in 2019 door Studio Europa Maastricht en de European Press Prize in 2019, het jaar waarin The New York Times besluit om te stoppen met het plaatsen van redactionele cartoons. Het beloont de moed en kwaliteit in het tekenen van spotprenten en moedigt het gesprek over Europa en Europese integratie aan.
Dat is de tekst die je kan lezen op de website. Ik loop er nietsvermoedend langs met een groepje internationale studenten en hoor grote consternatie achter me. Het komt met name van één van de meisjes. Ze is klein, ziet er jong uit voor haar leeftijd en draagt een lichtgele fleece-jas. De winnende cartoon komt uit Belarus, haar geboorteland.
Help me even, zeg ik tegen haar, wat was er ook weer met Belarus.
It is a dictatorship, zegt ze, I am lucky to be here. Maybe I would have been arrested as well, like my friends.
Maar hoe oud ben je dan, vraag ik aan haar. Hoe oud zijn degenen die gearresteerd worden in je land?
Ze zijn erg jong, net zo jong als zijzelf is.
They call it administrative custody, zegt ze. Dat is iets minder zwaar dan criminal custody, maar het kan je toch zomaar twee jaar van je leven kosten om de straat op te gaan om te demonstreren tegen een fout regime.
Dus jij weet niet beter, zegt één van de andere studenten. Je hebt je hele leven in een dictatuur geleefd?
Ja, zegt het meisje, daarom studeer ik ook Human Rights.
Zal ik een foto van je maken voor de cartoon, vraag ik.
Maybe later, zegt ze.
De dag erna fiets ik in alle vroegte naar het plein om foto’s te maken.
Je hebt geluk, zegt een man die zijn auto net op het plein geparkeerd heeft.
Hoezo dan, vraag ik.
We gaan het afbreken, zegt hij.
Ach ja, het is is bijna Carnaval.
anna
