het roodborstje 1

Un Ange Passe…
Als je een veertje op de grond vindt, betekent dat er een Engel voorbij gekomen is.

Ben je net terug uit de hemel, vraagt de conducteur aan Anna. Nee, dat zegt hij niet, hij zegt: je komt van heaven.
Je komt van heaven, zegt de conducteur als hij haar kaartje controleert in de trein. Hij kijkt naar de grote koffer met een nooit verwijderd bagagelabel van een lang geleden vliegreis eraan. HEAV…is er nog te lezen op het door ouderdom getorste oranje label dat om het handvat van de koffer geplakt is om de bagage-handlers te waarschuwen dat haar koffer te zwaar is. De conducteur neemt het label in zijn handen vast en leest de tekst: HEAVY TO LIFT
Oh nee, lacht hij, niet heaven.
Heel even is ze in de hemel geweest.
Even is ze een engel.
Een milliseconde maar.
Dan wordt ze ontmaskert als een gevallene.
Niet te licht maar te zwaar bevonden…

DE DOOD
De dood wees mij op kleine, interessante dingen:
dit is een spijker – zei de Dood – en dit is een touw
Ik zie hem aan, een kind. Hij is mijn meester
omdat ik hem bewonder en vertrouw,
de Dood

Hij wees mij alles: dranken, pillen,
pistolen, gaskraan, steile daken,
een bad, een scheermes, een wit laken
‘zomaar’ – voor als ik eens zou willen
de dood.

En voor hij ging, gaf hij me nog een klein portretje…
‘Ik weet niet, of je ’t al vergeten was,
het komt misschien nog wel te pas
voor als je eens niet meer zou willen
sterven,
maar wat let je?’
zei de Dood
– M.Vasalis

Hoe zou het zijn, na de dood, vraagt Benjamin zusje.
Dat weet ik niet, zegt Anna, ik ben er nog nooit geweest, in de hemel.

Ik wil dat er bij mijn afscheid iets ludieks gebeurt, zegt zusje. Iedereen moet opschrijven, hoe ze willen dat ik kom spoken. Ze moeten het opschrijven zodat ik het wel kan nalezen.
En dat ga je ook echt doen, vraagt Anna.
Van driekwart weet ik de adressen niet eens, zegt zusje. Zeg dat ze de adressen opschrijven zodat ik het weet, zodat ik kan komen terugkijken. Een aantal mensen hebben het al gezegd, maar dat onthou ik natuurlijk niet. Ik kan niks meer onthouden door de tumor.
Er moet iets ludieks gebeuren bij mijn afscheid. Kan je aan de mensen vragen hoe ze willen dat ik terugkom, zodat ze weten dat ik geweest ben, en of ze dat willen opschrijven en het adres erbij zodat ik het huis kan vinden. Van sommige weet ik het al. Miriam of was het Marja, die ga ik onder de voeten kriebelen en bij een vriendin ga ik de zak chips weghalen, dat vindt ze niet leuk maar ik doe het toch. En iemand had een roodborstje? En bij Roger ga ik over het bolletje aaien en aan de oren knabbelen. Dat aan de oren knabbelen vindt hij niet leuk, maar ik doe het toch.
Er moet iets ludieks gebeuren bij mijn afscheid, zegt Francien. Kan je dat aan de mensen vragen of ze het opschrijven, dan kan ik dat later terugkijken of meenemen. Of weet je wat, leg de briefjes maar bij Roger in huis, dat huis zal ik toch nog wel kunnen terug vinden, denk je niet? En hoe ik die kaartjes dan ga lezen, ja dat weet ik ook nog niet, hoe ik dat ga doen. Ik sta open voor alle suggesties.

Begeleidt door het koor van engelen is ze in het paradisum nu, haar lief zusje. Anna belooft aan de mensen te vragen of ze willen opschrijven hoe ze willen dat Sientje ze als engel bezoekt. En het adres erbij zodat ze het huis kan vinden.
Als je zin hebt laat dan maar een veertje van je prachtige vleugels op de grond vallen, schrijft Anna op haar briefje. Een veertje uit de hemel.

anna

dit is de tekst die ze voorleest op het afscheid van haar zusje nu bijna een jaar geleden…

Comments are closed