de was en een deadline voor drukwerk
Met haar fysiek inspannende poetsbaantje probeert ze het weekend vrij te houden – wat tot nu toe nog niet gelukt is – met als hoogtepunt een bezoekje in het zorgcentrum aan haar moeder om de week door te spreken.
Als je maar niet denkt dat je me naar buiten krijgt, zegt de moeder aan de telefoon. Ik ben van de kerk naar huis gelopen en die wind, die is zo lelijk!
Na een uurtje fietsen is Anna bij haar.
Het is inderdaad koud, zegt ze tegen de moeder, we blijven lekker binnen.
Samen bekijken ze de ontwerpjes die ze gemaakt heb voor een opdracht voor promotie-drukwerk, de nieuwste tak in haar versatile zoektocht naar ander betaald werk. Ze is ongeduldig naar feedback die uitblijft op de spoedopdracht die in het weekend af moet.
Weer thuis is er antwoord in de mail, nog maar een paar aanpassingen en de flyers kunnen naar de drukker. Nog maar een paar aanpassingen, nog maar een paar aanpassingen, het is al zondagavond en de was moet nog!
Ooit heeft ze het besluit genomen dat de mensheid best zonder wasmachine kan. Nu met haar multidisciplinaire werk begint ze aan dat besluit te twijfelen. Geen wasmachine en geen droger, ze hangt de wasjes gewoon buiten aan het balkon – leuk voor de buurt – en die wasjes waaien dan wel eens van het balkon af. Zo ook zondag, er ligt een stapeltje t-shirts op het stoepje voor de voordeur.
Ze legt haar kleren klaar voor de volgende ochtend, een setje sportkleren, een setje poetskleren voor het ochtendbaantje, een setje werken-achter-de-computer-kleren, een setje poetskleren voor het avond-poetsbaantje. Dat is vier keer omkleden en vier keer douchen en ze is niet eens een mode-miepje.
Vanavond heeft ze een job-interview in het Design Hotel in Maastricht.
Wat zal ze eens aantrekken?
anna
